Grzybica paznokci z łac. onychomycosis, to inaczej grzybicze zakażenie paznokci. To choroba, której trudno zapobiec, bowiem bardzo łatwo się przenosi, niestety również jest schorzeniem trudnym w leczeniu. Infekcja grzybicza może dotknąć zarówno paznokcie dłoni, jak i te u stóp. To niezwykle przykra i uciążliwa dolegliwość. Szacuje się, że cierpi na nią około 12 procent ludzkości na świecie. Infekcja rozpoczyna się niewinnie od zaatakowania jednego paznokcia, a następnie w szybkim tempie przenosi się na pozostałe paznokcie, szczególnie jeśli nie podejmuje się leczenia. Wystarczy by jeden domownik zachorował, a pozostali, korzystający razem z nim z tych samych sanitariów mogą również spodziewać się objawów tego schorzenia. Należy zapamiętać jedną, bardzo istotną kwestię, mianowicie to, że nie ma możliwości samodzielnego wyleczenia grzybicy. Domowe sposoby nie są skuteczne, mogą ewentualnie eliminować przykre dolegliwości. Nie jest to jednak ideą leczenia tego schorzenia, a konieczne jest wyeliminowanie jego przyczyny, a tym samym zupełne pozbycie stanu chorobowego. Może tego dokonać wyłącznie specjalista i należy się do niego udać niezwłocznie w momencie pojawienia się pierwszych symptomów choroby. 

 

 

Nie można jednoznacznie określić jak wyglądają początkowe objawy grzybicy paznokci stóp. Są one rozmaite, aczkolwiek w początkowym stadium choroby zazwyczaj mamy do czynienia z utratą naturalnej różowej barwy płytki paznokcia. Zmienia ona kolor na żółtobrunatny, a nawet zielonkawy. Dodatkowo paznokcie stają się podatne na złamania, a z czasem zaczynają coraz bardziej grubieć. Niestety towarzyszy temu ich rozdwajanie się i kruszenie, a także pojawiają się nieestetyczne bruzdy (poprzeczne lub podłużne). 

 

 

Niestety często osoby, które borykają się z grzybicą paznokci również cierpią na grzybicę stóp. Wywołują ją głównie tak zwane dermatofity, niekiedy również grzyby z rodzaju Cancida, czyli powszechnie znane drożdżaki bądź pleśniawce. Niestety nie trudno o zakażenie, dochodzi do niego zazwyczaj w przestrzeniach użyteczności publicznej, w której wiele osób chodzi boso. Głównie wskazuje się następujące miejsca niosące ze sobą zagrożenie zainfekowania stóp - basen, sauna. Powodem może być również zakładanie obuwia lub skarpet innych osób - nie powinno się praktykować takich zachowań. Przyczyną może być również niewłaściwa, a konkretniej niewystarczająca dbałość o higienę osobistą, ale także błędne nawyki odnoszące się do sposobu obcinania paznokci. Winowajcami mogą okazać się również doznane urazy mechaniczne, choroby autoimmunologiczne organizmu, a także nadmierne przesuszanie się skóry stóp, bądź wręcz przeciwnie - nadmierna ich potliwość. Niestety niektóre choroby również predysponują do zaistnienia omawianego schorzenia - cukrzyca, otyłość, choroby układu pokarmowego, niedokrwistość, zaburzenia hormonalne, choroby  układu odpornościowego i krążenia. Do powstania grzybicy przyczyniają się także wszelkie spadki odporności organizmu związane na przykład ze stosowaniem długotrwałej antybiotykoterapii, chemioterapii bądź przyjmowaniem sterydów. 

 

 

Jak wyżej wspomniano nie ma możliwości wyeliminowania tej choroby metodami domowymi. Jedynym sposobem pozbycia się schorzenia jest postawienie szybkiej diagnozy i podjęcie odpowiednich działań leczniczych. Pierwszym krokiem jest udanie się do lekarza specjalisty - dermatologa lub podologa. To ich zadaniem jest postawienie diagnozy, określenie przyczyn choroby oraz ustalenie planu leczenia. Nie wolno tego czynić na własną rękę, ponieważ takie postępowanie nie przyniesie pozytywnych skutków, a może jedynie pogorszyć sytuację. Terapia za każdym razem jest dobierana indywidualnie pod kątem objawów i dolegliwości konkretnego pacjenta. Skuteczność leczenia jest uzależniona od stosowania się do zaleceń lekarzy. Kuracja zazwyczaj trwa do kilku miesięcy, jest niekiedy rozciągana również na czas po ustąpieniu nieprzyjemnych dolegliwości, co stanowi profilaktyczne działanie, zapobiegające nawrotom. 

 

Najłatwiej leczy się chorobę w początkowym jej stadium. Wówczas wystarczające może okazać się zastosowanie maści przeciwgrzybiczych bądź specjalistycznych lakierów, które nakłada się na zmienioną chorobowo płytkę paznokcia. Lakiery i maści zawierają zazwyczaj amorolfinę - w formule 5% lakieru do malowania paznokci raz na 7 dni, cyklopiroks - 8% lakieru do paznokci, który stosuje się każdego dnia przez okres od 5 do 12 miesięcy. 

 

W przypadku bardziej zaawansowanych stanów chorobowych konieczne może okazać się wprowadzenie farmakoterapii. Lekarstwa zazwyczaj pomagają skutecznie pozbyć się choroby działając bezpośrednio na żerujące w naszym organizmie grzyby. W ostateczności stosuje się bardziej inwazyjne metody - chemiczne lub mechaniczne penetrowanie/usuwanie płytki paznokcia. W tym celu często używa się mocznika o wysokim stężeniu roztworu, mieszczącym się w przedziale 40–50%. Na szczęście zabieg taki jest bezbolesny i niezwykle pomocny, szczególnie w przypadku bardzo grubych paznokci.